Kuran'a Harp Açanın Vay Haline Mahşerde

Dinle ey ehl-i gaflet!. Ne diyor, dağlar, taşlar?
Kur’ân’ın sahibi var, beyhude bu savaşlar,
Eğildi.. Eğilecek.. O’na en mağrur başlar;
Yakında göreceksin, her cürmünü defterde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde.

Dinle ey ehl-i cinnet!. Bindörtyüz yıldan beri;
Gördü geçti, bu kervan, senin gibi kimleri..
Kahhar olan Rabb’imiz, görmez mi zâlimleri;
Kalacak sanma sakın, mazlumun âhı yerde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde.

Dinle ey ehl-i şiddet!. Bu zorbalık boşuna,
Git de sor Ebrehe’yi, o ebâbil kuşuna.
Hakk, nûrunu tamamlar, gitmese de hoşuna;
Yaklaşıyor kıyâmet, bu oynanan son perde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde.

Cengiz Numanoğlu

(2000)