İnsan doğmak, insana ilâhi bir ihsandır;
İnsan doğan kaç kişi, ölürken de insandır?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dinde zorlama yoktur, insan hürdür elbette.
İster dünyada pişer, isterse âhirette... (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah'tan korkana, ölüm yâr gelir;
Ölümden korkana, dünya dar gelir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Tapular; bir nefeslik saltanatın tâcıdır ,
Unutma ki; her insan, dünyada kirâcıdır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne bir savcı kalırdı, ne bir yargıç ne yasa;
Şu insanoğlu önce, kendini yargılasa.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kâmil insan odur ki; hiçbir şeye şaşırmaz,
İçin için kaynar da, köpüğünü taşırmaz. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah için gayretin  zerresi boşa gitmez,
Kur'ân'la şarj olanın  enerjisi hiç bitmez. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlara aldırma, herkes ne derse desin,
Kendini Kur’ân’a sor; Allah katında nesin?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Mala, mülke, evlada, etme bu kadar meyil;
Düşün ki; bu dünyada, sen bile senin değil. (Cengiz Numanoğlu
 

Şerefin sebebi, sanma neseptir;
Eşrefin eşekten farkı edeptir.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Şu toz duman dünyadan, arada bir kaçıver;
Cennetin kapısını, secdelerle açıver.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ya Allah'a baş eğer, hiç kimseye eğmezsin;
Ya herkese baş eğer, hiç bir şeye değmezsin. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ya Allah'a baş eğer, özgürlüğe koşarsın;
Ya nefsine baş eğer, köle gibi yaşarsın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Toplumlar âbâd olur, âlimleri âlimse,
Toplumlar berbâd olur, âlimleri zâlimse.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Rütbe var; yazılır, mezar taşına;
Zaman sellerinde, aşınır gider.
Rütbe var; yazılır cennet arşına;
Sonsuzdan sonsuza, taşınır gider..  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanca yaşamanın “düşünmektir” kıstası,
Kabristana yakışır, içi boş kafatası.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytan, önce insana, Allah'ı unutturur;
Sonra, “çağdaş” çöplükte ne bulursa yutturur. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan olmak istersen, gaflet perdeni kaldır,
Beyni çöplük olanın, kokuşması doğaldır.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytanla her savaşa, hiç korkusuzca varım,
İnsan şeytanlaşırsa, işte ondan korkarım. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki bu fâni dünya, sınavdan ibârettir,
Hayatın tek gâyesi; Allah’a ibâdettir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hiç korkma ! Allah aşkı, sana senden yâr ise;
Ve alnında beş vakit, secde izi var ise.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İlle de bir tokat mı, yemelisin ensene?
Ölüm sana gelmeden, sen kendine gelsene. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yâr olmaz servetinin, sana bir tek kuruşu;
Secde yoksa, bekleme, kabirde kurtuluşu.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Âlim sanma, her gideni mektebe;
Ahlâk yoksa, yok ilimde mertebe.
Ne farkeder.. Tut ki, cübbe giydirsen;
Pâye versen, kitap yüklü merkebe? (Cengiz Numanoğlu)
 

Her çilenin bir ecri, gecenin fecri vardır,
İnsanın selâmeti, ancak sabrı kadardır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünya hırsı doyurmaz, yedikçe aç kalırsın;
Kibirde yükselirsen, kabirde alçalırsın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Toprak, nasıl da eğmiş, nice mağrur başları;
Fâtiha dileniyor, şimdi mezar taşları.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanı ateş değil, kendi gafleti yakar,
Neye nasıl bakarsan, o sana öyle bakar. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanı ateş değil, kendi gafleti yakar;
Herkeste kusur görür, kendisine kör bakar. (Cengiz Numanoğlu)
 

Nefsi için sevene, hevâ, heves hoş gelir,
Allah için sevene, dünya hırsı boş gelir. Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân eczanesinde, her derde devâ vardır;
Son kullanma tarihi: Kıyâmete kadardır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İslâm'a sınır yoktur, kim var diyorsa yalan;
Görmedim kâinatta, Kur'ân dışında kalan.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Konuşuyor insanın kalp gözündeki mercek,
Diyor ki; yok âlemde, Allah’tan başka gerçek. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sanma ki; önünde, seçenekler çok,
Ya Kur’ân, ya hüsrân, üçüncüsü yok!  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bitmez bu kan, bu hüsran, görünüyor açıkça;
Dünya müslümanları, müslüman olmadıkça. (Cengiz Numanoğlu
 

Sen özünden kaçarsan, ölüm gözünden kaçar;
Sen Kur’ân’ı açarsan, Kur’ân da seni açar…(Cengiz Numanoğlu
 

Dünyada mal, mülk, para, üç günlük yığınaktır,
Oysa; namaz insana, ebedî sığınaktır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yeter ki bir insanı, Allah için sevindir;
Ummadığın o cennet, umulur ki senindir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bilesin ki son Nebî, sana en güzel rehber;
Ya senin hayatının neresinde Peygamber? (Cengiz Numanoğlu)
 

Kendine âlim diyen, nefsine ki zâlimdir,
İnsan, kendi cehlini, bildiğince âlimdir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Her yeni gün bembeyaz bir sayfadır önünde;
Ne yazarsan şâhittir, sana mahşer gününde. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bir mevtânın sırtında, takvâ hırkası varsa;
Cennet bahçesi olur, iki metrelik arsa.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne şan şöhrete koşar, ne Hakk yolundan şaşar,
Güzel insan odur ki; öldükten sonra yaşar.  (Cengiz Numanoğlu)
 

“Allah” dersen mürtecî, “Tanrı” dersen çağdaşsın;
Bu özürlü beyinle, akıl nasıl bağdaşsın?   (Cengiz Numanoğlu)
 

Mal, mülk, para tutkusu, nefsine gelse de hoş;
Unutma ki ey insan! Tabutların içi boş..  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ben uyanmam diyene, boşa nefes tüketme;
Onu Allah'a bırak, yüreğine yük etme. (Cengiz Numanoğlu) 
 

Hiç kimseyi kurtarmaz, maddiyatın çokluğu,
İnsanları mahveden; maneviyat yokluğu. (Cengiz Numanoğlu)
 

Takma sakın şeytanın, o süslü kemendini
Mala, mülke, evlada, kilitleme kendini,
Hele, bu dünya için, yıkma ahlak bendini;
Nefsin zindanlarından, mümkün değil kaçılsın;
Allah’a kilitlen ki; tüm kilitler açılsın.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Yeryüzü dediğin, bir koca mâbet,
Geldik bu mâbede, maksat ibâdet.
Ezanlar ederken, secdeye dâvet;
Hep “yarın” diyorsun, oysa kim bilir;
O “yarın” belki hiç, gelmeyebilir… (Cengiz Numanoğlu)
 

Sen uyanık oldukça, şeytan gâlip gelemez,
Bil ki; îmân zırhını, hiçbir kurşun delemez.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Her musibette vardır, elbette ki bir neden;
Yoksa nasıl ayrılır, isyân ve îmân eden?    (Cengiz Numanoğlu)
 

Zannetme ki sabır, boşa emektir,
Allah sana senden yakın demektir.
İnsan sabretmeli, varda ve yokta;
“İnnallahe meassaabirin” Nokta.    (Cengiz Numanoğlu)
 

Namus, şeref, haysiyet; zor taşınan bir yüktür,
Lâkin; iki cihanda, mükâfâtı büyüktür.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’a borç vermenin, yolları çok çeşittir;
Bu yollarda bir zahmet, bin rahmete eşitttir. (Cengiz Numanoğlu
 

Sor bakalım kendine; gerçekten ayık mısın?
Yoksa açık denizde, küreksiz kayık mısın?
Şeytanın süslediği, serapları geçtin mi?
Kur’ân denen pınardan, can suyunu içtin mi? (Cengiz Numanoğlu
 

Zannetme ki o Kur’ân, anlaşılmaz kitaptır;
İnsanı insan yapan, ilâhî bir hitaptır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kapılırsan dünyanın iki günlük bahtına;
Çıkamazsın ebedî saltanatın tahtına. (Cengiz Numanoğlu)
 

Mezar denen berzâha, çâresiz girilecek;
Kim nasıl yaşadıysa, öylece dirilecek.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Selâmet istiyorsan, isteme kuldan medet;
Allah’tan aldığını, Allah’a emânet et.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bu dünya, korkuların putlarıyla doludur;
Allah’tan korkmayanlar, korkuların kuludur.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Zekâtla arınmamış, servetin cümlesi kor;
Zenginliğe sabretmek, fakirlikten daha zor. (Cengiz Numanoğlu
 

Dosta ikrâm, zannetme ki; zahmettir
Allah için ne yaparsan, rahmettir.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Ölmeden ölene, ölüm bir şölen;
Ölümü öldürür, ölmeden ölen..   (Cengiz Numanoğlu)
 

Kulu kul eyleyen, bil ki; çul değil;
Rütbeleri Allah verir, kul değil…  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne insanı küçümse, ne de büyüt gözünde,
Çünkü; nefis taşıyor, insanoğlu özünde. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şu dünya denilen, mal mülk harmanı,
Bir kıvılcım ile, kül olur gider.
Gönül ateşinin, külü dumanı,
Yedi kat cennete, yol olur gider.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey insan ! Yalnızlıktan şikâyet etme sakın;
Öyle bir Dost'un var ki; şah damarından yakın.(Cengiz Numanoğlu)
 

Yalnızlık; her insanı, yoklayan bir bunaltı;
Yalnızlığın çâresi; Kâf Sûresi on altı. (Cengiz Numanoğlu)
 

İyi niyet, merhamet, elbette meziyettir;
Kim haddini aşarsa, bilsin ki eziyettir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Her şeyin aşırısı; sınırları taşırır,
İnsanoğlu bu yüzden, sınavlarda şaşırır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah şuuru yoksa, insanın temelinde,
Mânevî deprem vardır, emel ve amelinde. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytan ve kibir dersi, vermedikçe mektepler;
İnsanoğlu huzuru, mutluluğu çok bekler.. (Cengiz Numanoğlu) 
 

Tüm sosyal sancılar kolayca biter,
Gençlere Allah’ı öğretin yeter.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Okulları tarife gerekmez fazla kelam;
Ahlakın dersi var da, kendisi yok vesselam. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey analar, babalar, evlatları yakmayın;
Allah’ın sevgisini, sollamaya kalkmayın. (Cengiz Numanoğlu)
 

İyi niyet, merhamet; elbette meziyettir
Kim haddini aşarsa, bilsin ki eziyettir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Hem nefsine kul olmuş, nefsini etmiş ilâh,
Hem ister utanmadan, bir de Allah'tan felâh.  (Cengiz Numanoğlu
 

Kibirden köpürenler, affetmeyi ne bilir?
Oysa Allah katında, affeden affedilir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kusurları bağışla.. Kalbinde saklı tutma;
Unutmak bir nîmettir, bunu sakın unutma. (Cengiz Numanoğlu
 

İnsanlar bu dünyada üç günlük muhacirdir;
Ne yazık ki pek çoğu müflis birer tâcirdir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Üç günlük dünya için, maddi çekap her yerde;
Ya sonsuz dünya için, mânevî çekap nerde?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Üç kuruşluk dünyaya, âhireti satanlar;
İflasın dehşetini, ancak mahşerde anlar. (Cengiz Numanoğlu)
 

Diriler konuşurken, sığmıyorlar bir kaba;
Ölüler konuşsaydı, ne derlerdi acaba?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kainatta her nesne, her an Hakk’ı zikirde,
Acaba insanların kaçı aynı fikirde?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Aslında karıncalar insanları eziyor,
Çünkü her bir karınca, Allah diye geziyor.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ben duymam diyene, sözler ne yapsın!
Ben görmem diyene, gözler ne yapsın!
Apaçık dururken, cennet ve cinnet;
Yanmak isteyene, közler ne yapsın !  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sanma Sırat geçilir, torpille, iltimasla;
Kur'ân âlimi olsan, yaşamadıkça asla!   (Cengiz Numanoğlu)
 

Sende yoksa tefekkür, cehline akıl n'etsin?
Ne korkarsın ölümden? Sen ki zaten cesetsin! (Cengiz Numanoğlu
 

Tefekkürsüz bir toplum, başıboş kâfiledir,
Tevekkül doğurmayan, tefekkür nâfiledir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

En zorlu savaş bile, bil ki zaferle biter;
Allah’a yaslanırken, karamsar olma yeter. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bizim yargılarımız, kurtarır sanma bizi,
Bekleyelim, görelim, Mahşerdeki temyizi.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Câhillerin cüreti, âlimleri üzemez;
Çünkü büyük gemiler, sığ sularda yüzemez.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kalp gözü görmeyene, boşa lamba yakılmaz;
Kulağım yok diyene, zorla küpe takılmaz. (Cengiz Numanoğlu)
 

Öyle gözler gördüm ki; bakan birer kördüler,
Ne yazık ki; gerçeği, musallada gördüler.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Vesveseler kalbinde, imânı söndürmesin;
Sen ölümü öldür ki; o seni öldürmesin.    (Cengiz Numanoğlu)
 

Kâinatta ne varsa, her şey diyor ki; UYAN !
Kaç insan var acaba, bu çığlıkları duyan. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey insan ! Sen kendini başıboş mu sanırsın?
Kalp gözünü açarsan, Sahibini tanırsın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ı bilen insan, kör nefsine yenilmez,
Allah’ı bilmeyene, “hayvan” bile denilmez.  (Cengiz Numanoğlu)
(Â’raf/179, Furkan/44, Bakara/171, Muhammed/12, Müddessir/49,50,51)
 

Hayvan bile denilmez, insanın gâfiline;
Tîn Sûresi şâhittir, Esfel-i sâfilîne.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytanlara geçtikçe insanların ipleri,
Artıyor şeytanlaşan yeni insan tipleri. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kim Allah'tan korkarsa, onda ne gam, ne keder,
Çünkü; Allah korkusu, korkuları yok eder. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kulda vefa aramak beyhude bir emektir,
Dostu Allah olmayan yapayalnız demektir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Serapta su aramak , beyhude bir emektir,
Dostun Allah değilse; yalnız kaldın demektir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünyada her vefânın, er geç vefatı vardır;
Ancak Rabb’in vefâsı, sonsuzlara kadardır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Öyle bir secde et ki; kibir yere çakılsın,
Her secdede alnına takvâ tâcı takılsın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Güzel insan; Kur’ân’ın aynasında süslenir,
Sabır sofralarında, Besmeleyle beslenir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Güzel insan; cenneti, cömertlikte görendir,
Zor gelse de nefsine, Allah için verendir. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan olmak; hayatı irfanla dokumaktır;
Kur’ân’ı gözle değil, gönülle okumaktır..  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kuran gözlerle değil, gönüllerle okunur;
Kulun cennet hırkası, ancak böyle dokunur. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bu dünya bir rüyâ, renklere kanma;
Seraptan serâba, çöllerde yanma;
Nefsine hoş gelen, sahte alkışlar,
Mahşerde insanı, kurtarır sanma. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu unutmuş aklının şifresini;
Dijital bataklıkta kaybetmiş kıblesini. (Cengiz Numanoğlu
 

Günümüzde dijital bir hayâlet belirdi;
Deliler bayram etti, akıllılar delirdi.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Başıboş bıraktıkça şu bilgisayarları,
Bozuldu insanların fabrika ayarları.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu sevmiyor tefekkürü, fikiri;
Varsa yoksa herşeyi, bir kakara kikiri.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İlâhî mahkemede, “inandım” demek yetmez;
İmânı tartılmadan, hiçkimse berât etmez.  (Cengiz Numanoğlu)
(Bakınız: Ankebut/2)
 

İçkilerin verdiği sarhoşluk yıkıcıdır;
Cehâletin verdiği sarhoşluk yakıcıdır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Neden asâlet değil, rezâlet  tez yayılır?
Çünkü; siyonist medya, fitneye çok bayılır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sosyal medya kirletti, insani algıları;
Bozuldu beyinlerin mânevî salgıları.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytanlaşan medyadan, irfânını sakındır,
Çünkü en büyük yalan; gerçeğe en yakındır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüzde zorlaştı fikirleri pişirmek,
Medyanın tek işi var; o da balon şişirmek. (Cengiz Numanoğlu)
 

Her insanda fitne vardır,
Uyandıran hissedârdır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Unutmaki her insan, her an canlı yayında,
Bir zerre zâyi olmaz, mahşerdeki payında. (Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüz insanı, maddede etkin;
Dünyaya tapınmış, mânâda bitkin. (Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüz  dünyasında, çıldırdıkça maddiyat,
Ne yazık ki; gönüllerde, kayboldu mânevîyat.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki; bu dünya malı, üç günlük pılı pırtı,
Bu dünyada şan şöhret, mahşerde bıçak sırtı.(Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanın kalp gözünden, dökülmedikçe yaşlar,
İnsan şeytanı değil, şeytan insanı taşlar. (Cengiz Numanoğlu)
 

Keşke şu insanoğlu, kalp gözünü açsaydı,
Şeytan ve nefs denilen, virüslerden kaçsaydı. (Cengiz Numanoğlu
 

Küçücük bir Korona, koca dünyayı yuttu;
Çünkü o koca dünya, Sahibini unuttu. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sosyal medya virüsü, Korona’yı solladı;
Her hâneye bin türlü, vesveseler yolladı. (Cengiz Numanoğlu
 

Bir insan aleyhinde, hükümler vermek için;
Önce şeytan kurgusu önyargıdan vazgeçin. (Cengiz Numanoğlu)
 

Üç hastalık, musallattır herkese;
Alışkanlık, unutkanlık, vesvese.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Siyonistler vurdukça, dönüyorsun şaşkına;
Ey uyuyan müslüman ! Uyan Allah aşkına!  (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ın sevdiği kul, zulme karşı durandır;
Zulüm denen zehirin, panzehiri Kur’ân’dır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yedi düvel, zulümde birleşseler ne çıkar;
Zâlimlere "dur !” diyen, yeni bir Türkiye var. (Cengiz Numanoğlu
 

Tüm dünya devletleri, oldular eli kanlı;
Bir tek Türkiye kaldı, dünyada delikanlı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Tüm küffar orduları, olsalar da müsellah;
And olsun ki; her zaman LÂ GÂLİBE İLLALLAH. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ölümü öldürdükçe, bu milletin neferi;
Yazacaktır tarihler, daha pek çok zaferi. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey müslüman! Kurtul yürek pasından;
Korkma ! Kınayanın kınamasından. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bir taş atsaydım eğer, kör kuyu ses verirdi;
Ya şu insanlık nerde? Hangi deliğe girdi? (Cengiz Numanoğlu)
 

Siyonist eşkiyâlar, avaz avaz her yerde;
Allah için haykıran, babayiğitler nerde? (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünya müslümanları, Kur’ân’dan uzaklaştı;
Bu nedenle küresel şeytanlara yaklaştı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Aksâ hedef seçildi, vurmak için bu dîne;
Çünkü Aksâ düşerse, düşer Mekke, Medîne. (Cengiz Numanoğlu)
 

İki milyar müslüman, bir kez ayağa kalksa,
Hiç yalnız kalır mıydı, böyle Mescid-i Aksâ ? (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey İslam âlimleri! Bu günah yeter size;
Siz uykuya daldınız, şeytana kaldı vize. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey “Paralel”! O dilin, pek yakında susacak;
Bil ki senin leşini, toprak bile kusacak. (Cengiz Numanoğlu)
 

Zannetme ki çocuğum, kötü bir rüyadasın;
Zulmün zirve yaptığı, kanlı bir dünyadasın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ta ki; inmedikçe, kalplere Kur’ân,
Kıyâmete kadar, bitmez bu hüsrân.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sen ey “çağdaş” müslüman, ayetlere küs müsün?
Kur’ân’ın kapağında, sadece bir süs müsün?
Gerçekten istiyorsan, Yüce Allah’tan ecir;
O “tertemiz” kalbini, bir daha gözden geçir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice köleler var ki; iffetin kalesidir,
Nice sultanlar var ki; nefsinin kölesidir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Moda sık sık değişen bir hevâ dürtüsüdür;
Oysa hiç değişmeyen, iffetin örtüsüdür. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bir lokma da olsa haram yediğin,
Sırçadır.. Kırılır, ahlâk dediğin.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah rızası asıl.. Geri kalan fasıldır ;
Fasılların içinde, aslı bulmak asıldır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yanında duruyorken, Kur'ân gibi bir liman;
Gör ki; şirk denizinde, boğuluyor müslüman. (Cengiz Numanoğlu)
 

Her selâmet kapısı, bir selâmla açılır,
Bir selâmla, en büyük belâlardan kaçılır. (Cengiz Numanoğlu
 

Neden   şu insanoğlu,  kendini   böyle  üzer?
Bilse ki  bir tebessüm, nice düğümler çözer. (Cengiz Numanoğlu
 

Akıl hiçbir insana mutluluk vermez .. Niçin?
Çünkü, akıl gerekir, aklı kullanmak için.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kim demiş ki insana; "düşünen hayvan" diye?
Düşünüyorsa eğer, bu kan, bu hüsran niye?(Cengiz Numanoğlu)
 

Nice insan gördüm ki; tefekküre dalmamış;
Beyni çerçöple dolmuş, Kur'an'a yer kalmamış.(Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan gördüm; kin ve nefret kusmada,
İnsan gördüm; edebinden susmada.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan var; yangınları, büyütmeden söndürür;
İnsan var; kıvılcımı, yangınlara döndürür.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sanma ki her kalıbın, içindeki insandır,
İnsanı farklı kılan, merhamettir, vicdandır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Nâmus, şeref, haysiyet, mânevî emânettir;
Kim bunları satarsa; aslına ihânettir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Nefret ve merhamette, ölçülerden şaşmayın;
Allah’ı unutup da, haddinizi aşmayın.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân ile beslenir, kulda mânevî doku.
Her insan bir âyettir, önce kendini oku.  (Cengiz Numanoğlu
 

Kurtuluş yok ! Bilesin, sınavla sarsılmadan;
Kur’ân denen kantara, çıkıp da tartılmadan. (Cengiz Numanoğlu
 

Kurtuluş yok ! Kur’ân’ı kalbine indirmeden.
Peygamber ahlâkını, içine sindirmeden.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kim istiyorsa eğer, iki cihanda felâh;
Aramasın dünyada, sabırdan başka silah. (Cengiz Numanoğlu
 

Ümitsiz olma sakın, olsa da hâlin beter;
Senden haberdâr olan, Allah’a sığın yeter. (Cengiz Numanoğlu)
 

Her derdin devâsı var, Allah’a sığın yeter;
Allah’a sığınanda, ne gam kalır, ne keder.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne mutlu takvâ denen hırkayı giyenlere;
“La tahzen, İnnallahe meana” diyenlere.  (Cengiz Numanoğlu
 

Kurtuluşa erenler, gerçeği görenlerdir;
Allah’tan aldığını, Allah’a verenlerdir.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Bırak artık inadı, kurtuluşun secdede;
Rüyana mı girmeli, ak sakallı bir dede?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünya müslümanları, Kur'ân 'la yüzleşmeden,
Hiç kimse aramasın, hüsrana başka neden... (Cengiz Numanoğlu
 

Dünya müslümanları neden böyle buhranda;
Çünkü onlar çâreyi aramıyor Kur’ân’da.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünya battı batıyor, şeytan keyif çatıyor,
Kur’ân çığlık atıyor, müslümanlar yatıyor. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân inmemiştir ne dağ ne taşa,
Kuran sana indi; oku ve yaşa.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Günah sofrasından doğrulmayanın,
Gönül sofrasında, gözü olur mu?
Allah aşkı ile yoğrulmayanın,
O’na naz etmeye, yüzü olur mu?   (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne kaldı ki, putlaştırıp tapmadık ?
“Çağdaş” olmak için, neler yapmadık ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Eğer ki bir insanın, çatlarsa ar damarı;
Tez zamanda beklesin, o ilâhî şamarı.   (Cengiz Numanoğlu)
 

O âlim ki; zâlimdir, haddini bilmedikçe,
O kibir karasını, kalbinden silmedikçe.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Yoksa bir insanın, vefâsı ahde;
Bil ki, îmân dahil, her şeyi sahte.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Gönül, en zor gününde, nice dostuna koştu,
Gördü ki; nicesinin, dışı hoş, içi boştu. (Cengiz Numanoğlu)
 

Hem, İslam dinine “çağdışı” dersin,
Hem de cenâzende, imam istersin.
Dünyada hidâyet vermezse Mevlâ;
Teneşirde, imam sana ne versin ?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Çekmedi şu İslâm, çekmedi zinhar !
Ahmak müslümandan çektiği kadar.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hem şükür bilmeyen kulsun,
Hem diyorsun küpüm dolsun.
Sen, Allah’tan râzı ol ki;
Allah senden râzı olsun.   (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan, kendi eliyle, kendisini tüketti;
Nice güzel insanı, telefon telef etti.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlığı öldürdü sosyal medya virüsü,
Yedi milyarlık dünya, oldu koyun sürüsü. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kimi insan, uyanmış, secdede emekliyor;
Kimi uyanmak için, Azrâil’i bekliyor.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Yaşarken, geçimsiz biriysen şayet;
Ölünce derler ki; ''Oh be! Nihayet ''..  (Cengiz Numanoğlu)
 

İftirâ bir fitnedir, fitne katilden beter;
Gerçek bir müslümana, bir tek bu âyet yeter.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kibir iflâs eder, ancak ihlâsla;
Göz herşeyi görür, kendini asla !  (Cengiz Numanoğlu)
 

Unutmaki her insan, her an canlı yayında,
Bir zerre zâyi olmaz, mahşerdeki payında. (Cengiz Numanoğlu)
 

Her korku insanları, gör ki uzaklaştırır;
Oysa.. Allah korkusu, Allah’a yaklaştırır..  (Cengiz Numanoğlu)
 

Oruç tutmak; sadece aç susuz kalmak mıdır?
Yoksa, tek bir damladan, deryaya dalmak mıdır?(Cengiz Numanoğlu)
 

Midemizi açlığa, biraz alıştıralım,
Biraz da Kur’ân ile beyni çalıştıralım.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hem kalp gözünde perde, hem derki Allah nerde?
Oysa Allah görünür, gören göze her yerde. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu fıtrata uyuyor mu acaba?
Kur’ân’ı her dinleyen duyuyor mu acaba? (Cengiz Numanoğlu)
 

Sosyal medya virüsleri, Koronayı solladı;
Her hâneye binbir türlü vesveseler yolladı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kimde varsa vesvese, o girmiştir kafese;
Şeytan ortak olmuştur, aldığı her nefese. (Cengiz Numanoğlu)


Aklı başında insan, vesveseyle barışmaz;
Allah’a teslim olur, ötesine karışmaz. (Cengiz Numanoğlu)


Bil ki; insanın kalbi, şüphelerle arınmaz;
Hem duâ, hem vesvese, aynı kalpte barınmaz. (Cengiz Numanoğlu)
 

Gerçek antidepresan, yoktur eczanelerde;
Onu ancak bulursun, ararsan secdelerde. (Cengiz Numanoğlu)
 

Her derde devâ bulur, Kur’ân’la beslenenler;
Secdelerde ihlasla, Allah’a seslenenler.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Orta yoldan ayrılma ki; gülesin.
Uçurumlar; uçlardadır.. Bilesin.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Korkaklar her gün ölür, bir gün olsun yaşamaz;
Gördüğü her tepeyi, dağ zanneder aşamaz. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sefâdan vazgeçer, vefâ seçerdi;
İnsan düşünseydi Hakk'a visâli..
Ömür, bin yıl bile olsa geçerdi;
Kor üstünde kar tanesi misâli... (Cengiz Numanoğlu)
 

Adâlet zulmetmez... Adâlet yüce...
Zulüm varsa bil ki; yargıçlar cüce !  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sen ki; asla dönmezsin, kullarına sözünden;
Yakma bizi Yâ Rabbî ! Beyinsizler yüzünden.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Tekme, tokat, yumruklar âcizlerin işidir,
Oysa gerçek kahraman, aklı selim kişidir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey karamsar müslüman! Sana bir çift sözüm var;
Andolsun ki Kur’an’da her düğüme çözüm var.
(Cengiz Numanoğlu)
 

Bu hayat denizinde, boğma sakın ümidi,
Bu denizde Kur’an’dır, insanın can simidi.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Çorbaya şükredersen, fazlasını bulursun;
Aç gözlülük edersen, çorbadan da olursun. (Cengiz Numanoğlu)
 

Tarih içinde nice, karanlık çağlar gördüm;
Cehâletin elinde, Kur’ân’ı ağlar gördüm.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İrfandır, insanları yücelten ortak payda;
Ârif olmayan kişi, âlim olsa ne fayda...  (Cengiz Numanoğlu)
 

Neden bazı insanlar, bardakları taşırır?
Çünkü; Kelâmullah’a, şaşı bakan şaşırır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sınıf geçmek için  hayat dersinde,
Nefsi dövmek lâzım  îman örsünde.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kendine gel ey insan ! Sanma ki rüyâdasın;
Sınavları çok çetin, fânî bir dünyadasın.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sen gönlünü açarsan, Allah onu doldurur,
Sen haramdan kaçarsan, helâlini buldurur.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Görsek de insanı, hayvandan ayrı;
Ne fark var, akıldan, hayâdan gayrı?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hayvanlara kızmayın, mâzeretleri çoktur,
Meselâ, hiçbirinde, utanma hissi yoktur.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bırak başkasına ayna tutmayı,
Onu bir kere de kendine çevir.
Ellere şirk dersi vermeden önce,
Kendi içindeki putları devir!  (Cengiz Numanoğlu)
 

Tutkular; tutsaklığın oltasını yutmaktır.
Tutkulara tutulmak; şirke çanak tutmaktır.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Olsan da Kârun kadar, bu dünyaya hissedâr;
Unutma ki Kur’ân’da, bir Kasas Sûresi var.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Hayvanların etleri, derileri bir değer,
İnsanların nesi var.. Utanma yoksa eğer?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Namaz; insanoğlunun ilâhî bir şansıdır;
Ahlâkî marazların tedâvi seansıdır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Namaz, HAKK’la sözleşme, nefs ile yüzleşmedir;
Suyu cennetten gelen, kurumaz bir çeşmedir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bir lâhza boş kalmaz, sînede canlar;
Kur’ân yoksa kalpte, bil ki şeytan var… (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne Asya, ne Avrupa, ne Afrika ne Çin'de;
Bil ki, senin düşmanın, yine senin içinde.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dostu da düşmanı da, insanın kendisidir;
Ya nefsinin kölesi, ya da efendisidir.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kim nefsine uyarsa, olur hüsrâna yakın,
Selâmet istiyorsan; sen, seni senden sakın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân’la beslenenler, gerçek âlimi tanır;
Kibirle beslenenler, kendini âlim sanır. (Cengiz Numanoğlu)
 

İlim ehli âlimin, irfânı yüce gerek,
İlimde yüce olan, kibirde cüce gerek,
Hâkk’ın ecir müjdesi, o büyük ödül varken,
Başkaca bir iltifat, âlime nice gerek ?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice âlim geçinen akademik cesetler;
Kulislerde gördüm ki; birbirine hasetler.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice fakirler gördüm, deniz kadar enginler,
Damlaya muhtaç gördüm, nice doymaz zenginler.
(Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüzün dünyası, taşıyamaz bu kiri;
Çünkü nice zenginler, mânevîyat fakiri.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Vicdanlar susuz kaldı, kıvranıyor çöllerde;
Çünkü Allah Kelâm’ı, kayboldu gönüllerde. (Cengiz Numanoğlu)
 

Eğer ki; bir insandan, beklediğin yok ise;
Kupkuru bir teşekkür, hazineden çok gelir.
Eğer ki; bir insandan, beklediğin çok ise;
Korkarım ki, bu defa, hazineler yok gelir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Mutsuz olur; zirveye çıkmak için yarışan,
Mutlu olur; dünyada bulduğuyla barışan. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ben âcizim.. Allah’ın takdiriyle yarışmam;
Çalışır, çabalarım, ötesine karışmam. (Cengiz Numanoğlu)
 

Merhametin olmasaydı, olurduk harâb;
Ömür yetmez, bir nefesin şükrüne Yâ Râbb!  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kimi var; görünüyor önünde akıl yolu,
Kimi var; sürünüyor, beyninde çakıl dolu. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şahsiyetli müslüman, dik durduğu sürece;
Yükselir Hakk katında, îtibar ve derece. (Cengiz Numanoğlu)
 

İki günlük yol için, hemen sıvanır kollar;
Ve iğneden ipliğe, hazırlanır bavullar…
Bir yol var ki, hazırlık, düşünülmez nedense;
Musalla taşlarında, çalınırken davullar.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Her akşam sofranda, şarabın rakın,
Dostların şen şakrak, hem cana yakın,
Aman ! Bozulmasın, bu rüya sakın;
Şimdi uyanıp da, ne yapacaksın?
Ölürken, nasılsa uyanacaksın !  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sevgili hayvanlar,
Biz insanlar kızınca, hergün birbirimize,
İsminizi anarak, atıf yaparız size.
Yoksa sizde kızınca, her gün birbirinize;
“İnsan” diye atıflar, yapar mısınız bize? (Cengiz Numanoğlu
 

İnsanlara ‘‘Dur!’’ dedim; tekme tokat vurdular.
Eşeklere ‘‘Çüş!’’ dedim; uslu uslu durdular. (Cengiz Numanoğlu
 

Eşeğe çüş deseniz, eşek anlar ve çüşer.
Oysa kiminde jeton ancak ölünce düşer. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bilesin ki; hiç değişmez, bu ticaret yasası;
Sermayesi kin olanın, kanla dolar kasası.  (Cengiz Numanoğlu
 

Hakk’a teslim olsun, yeter ki beden;
Dilekçeler geri dönmez secdeden… (Cengiz Numanoğlu)
 

Eğer varsa Allah’a, tam bir teslimiyetin;
Makbul ameller gibi, yazılır her niyetin. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah rızası için, niyet varsa temelde;
Hardal tanesi bile zayi olmaz amelde.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İhlas ile söylenen sözler geçse de kayda;
Söylemler eylemlere dönmedikçe ne fayda! (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice müslüman var ki samimiyet özürlü,
Okuduğu Kur’an’ı yaşamıyor bir türlü. (Cengiz Numanoğlu)
 

Münâfıklar, müşrikler, iki kardeş gibidir.
Onların son adresi; cehennemin dibidir. (Cengiz Numanoğlu)
 

İster müşrik, münafık, ister mü’min seversin,
Bil ki; o sevdiğinle, mahşerde berabersin. (Cengiz Numanoğlu)
 

Çok titriyorsam eğer, sanma ki üşüyorum;
İnsanın vahşetinden, dehşete düşüyorum. (Cengiz Numanoğlu)
 

Neden bunca vahşetin tek çâresi Kur’ân’dır?
Çünkü Kur’ân’sız insan; potansiyel şeytandır.(Cengiz Numanoğlu)
 

Her fitne bir mayındır, Kur’ân ise dedektör;
Yazık ki; anlamıyor, bunu seküler sektör. (Cengiz Numanoğlu)
 

Diyorlar ki; Tanrı, Allah demektir;
Oysa.. Tanrılar çok, Allah'sa tektir.
Bugün 'Tanrı' diyen, yarın kabirde,
Rabbi sorulunca ne diyecektir?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Yaklaşıyor Kıyamet, bu oynanan son perde,
Kur’ân’a kin kusanın, vay haline mahşerde ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Savaş açtığın varlık, Âlemlerin Sahibi;
Söyle! Kimdir be ahmak, bu savaşın gâlibi?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur'ân'a harp açmadan, hele önce bir düşün;
O'nun Sahibinedir, çünkü er geç dönüşün !  (Cengiz Numanoğlu)
 

O’na secde ederken, hem de bütün kâinat;
Cinnet değilse nedir, insandaki bu inat ?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice canlı cesetler gördüm ki yaşıyorlar;
Boş kafa taslarını, gururla taşıyorlar. (Cengiz Numanoğlu)
 

Secdeden cennetlere nice yollar gidiyor,
Bil ki; namaz kılmayan, kendine zulmediyor.(Cengiz Numanoğlu)


Öncelikle kendini, okumayan bir insan;
Kur’ân’ı anlayamaz, bilse de binbir lisan. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ölümden sonra yoktur ömürlerin kazâsı ;
Ellerin boş gidersin yoksa Allah rızâsı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Belki de almaktasın, şu anda son nefesi,
Belki de bu duyduğun, sonuncu ezan sesi.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu baksaydı, gerçeğin merceğinden ;
Görünce utanırdı, nefsinin gerçeğinden. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlık onuruna, yargıçlar hissedârdır;
Yargıcın asâleti, adâleti kadardır… (Cengiz Numanoğlu)
 

Kimin varsa elinde, nalıncının keseri;
O kişide bulunmaz, adâletin eseri.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Unutma ki; balçıktır, insanların hamuru,
Dikkat et ki; üstüne sıçramasın çamuru.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Büyük de olsa günah, bil ki tevbesi vardır;
Allah’tan umut kesen, en büyük günahkârdır.(Cengiz Numanoğlu)
 

Kim ki dîni yaşamaz, edep yolundan sapar;
Kendi yaşantısını, kendisine din yapar..  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ömrünce secde ettin, mala mülke, paraya;
Ne fark eder bir ceset, gömülse de saraya?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Neden ahlâk kıstası, hayvanlarda bulunmaz?
Ve neden hayvanlara, zinâ isnâd olunmaz?  (Cengiz Numanoğlu)
 

İbâdette riyânın, sonu şirke uzanır;
Allah’a rüşvet (!) değil, borç verenler kazanır.(Cengiz Numanoğlu)
 

Allah zorda kalanın, hâlinden haberdardır,
Her zorluğun sonunda, mutlak kolaylık vardır. (Cengiz Numanoğlu)
 

İbadette kabulün, göstergesi niyettir.
Azlık çokluktan önce, dîn bir samimiyettir.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân’a sorarsan; “gıybet” ne demek?
Ölmüş bir kardeşin etini yemek!
Kim ki; bu vahşetten tiksinmiyorsa;
Dünyayı fethetse beyhude emek.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey ölmüş kardeşinin, etleriyle beslenen !
Bilesin ki; Allah’tır, âyetlerle seslenen.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Manda gibi kalındı, utanmazın derisi;
Suratına tükürdüm, yok mu dedi gerisi?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Utanmaya niyeti olmayan bir gâfile;
Tüketilen her nefes, bilesin ki nâfile. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey şair! Kaleminle, çanak tutma harama,
Şöhret bataklığında, izzet, ikbâl arama.
İnsan nefsi kapılır, alkışların sesine;
Arada bir bakıver, Şuarâ Sûresi’ne .  (Cengiz Numanoğlu)
 

Mezar; fâni dillerin, müşterek lehçesidir;
Ya cehennem çukuru, ya cennet bahçesidir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünyayı titreten, fermanım olsa,
Dağları delmeye, dermanım olsa,
Başakları altın, harmanım olsa,
Zümrütle bezense, taht ile tâcım;
O bir nefes için… Sana muhtâcım... (Cengiz Numanoğlu)
 

Kibir zerre de olsa, barındırma kendinde;
Alçaldıkça yükselir, gönül Allah indinde… (Cengiz Numanoğlu)
 

Ermiyor “çağdaşların” aklı başka bir aşka;
İki duble rakıyla, mini etekten başka… (Cengiz Numanoğlu)
 

Kendini kurtarmaktan âciz nice kahraman(!) ,
Vatanı kurtarmaya kalkıyor zaman zaman... (Cengiz Numanoğlu)
 

Senin derdin; ne vatan, ne Sakarya, ne millet.
Sen; Kur'ân düşmanısın, budur sendeki illet ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Elbette ki özgürsün, her tür haltı yemeye,
Mecbur musun be adam, "müslümanım" demeye?
(Cengiz Numanoğlu)

Nice entel züppeler, cübbelere saklanır;
Kariyer çöplüğünde kendini âlim sanır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân’daki ahlâka, hep “irticâ” dediler;
Sen ve senin neslini, işte böyle yediler. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kafatasçı tortular, sanma kolay süzülür;
Kin ve nefret buzları, Kur’ân ile çözülür. (Cengiz Numanoğlu)
 

Beyin var; şaşırsa da, yolu bulur zamanla,
Beyin var; içi boştur, doldurulur samanla. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bizler burdayız diyor, Kur'ân'a kin kusanlar;
Ya sizler nerdesiniz, kahraman müslümanlar?(Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ım! Yaşadıkça artıyor vebâlimiz;
Ölümü yaratmasan, ne olurdu hâlimiz?  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ben zenciyim diye mi, bu alaylı gülüşün?
Sen boyayı bırak da, Boyacı’yı bir düşün!  (Cengiz Numanoğlu)
 

Zencilerle beyazlar, Allah katında denktir;
Çünkü onların kalbi, hepsinde aynı renktir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şaka bazen lâtiftir, insanlar güler geçer;
Bazen de mermi gibi, insanı deler, geçer. (Cengiz Numanoğlu) 
 

Makam, mevki, para, pul, insan olmaya yetmez,
İnsanda irfan yoksa, ceset beş para etmez. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ümitsizlik; şeytanın kurduğu bir tuzaktır,
Allah'a yaklaşanlar, tuzaklardan uzaktır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki; Allah’ın affı, azâbından yücedir;
Tövbenin karşısında tüm günahlar cücedir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sırattan geçmek için, iki kanat gerekli;
Biri Kur'ân.. Biri de, düşünmektir sürekli. (Cengiz Numanoğlu)
 

Fâizin güler yüzlü maskesine aldanma;
O şeytan sarmalına, düşen kurtulur sanma. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sorsam da söyleme, dînini bana;
Korkuyorum, “müslümanım” demenden,
Şâman sirkesiyle, İslâm balını,
Korkuyorum.. Karıştırıp yemenden.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki; her ibâdetin, ince hesabı vardır;
İmânla şirk arası, bir kılpayı kadardır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Zenginde gizli kibir, gizli bir intihardır;
Hayır yapayım derken, şirke düşmek de vardır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ın huzuruna, elleri boş gidilmez,
“Kur’ân”sız yaşayana, nasıl hayret edilmez?(Cengiz Numanoğlu)
 

Sözümüz gitse bile, insanların hoşuna,
Allah hoşnut değilse, tüm alkışlar boşuna. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bilesin ki semâlar, mirâc ile aşılır;
Senin robottan farkın, namazda anlaşılır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne mutlu ! Beş vakitte, Huzur’a koşanlara;
Allah ile sohbetin, hazzıyla coşanlara. (Cengiz Numanoğlu)
 

İhlaslı bir namazın her secdesi bir düğün;
Her secde müjdesidir, mânevî özgürlüğün. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yaşlılık; ceza değil, ilâhi bir ihsandır;
Bu ihsana şükreden, ne güzel bir insandır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sabır, insanoğluna, Allah’tan bir ihsândır;
Sabır yoksa insanda, bu Allah’a isyandır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bu dünya sınavında, insan bazen yorulur;
Çalışkan öğrenciye, zor sorular sorulur. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yalnızlık duygusunu, asla kalbinde tutma;
Sana senden yakın, bir Dost’un var, unutma! (Cengiz Numanoğlu)
 

Diriler mal peşinde, hadlerini aştılar,
Oysa mezardakiler, bu gaflete şaştılar. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ı unutturdu, kulda karın tokluğu;
Kimsenin derdi değil “mâneviyat yokluğu”. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ı unutturdu, günümüzde maddiyat;
Ehli îmânda bile, kalmadı mâneviyat. (Cengiz Numanoğlu)
 

Güneş, ay tutulunca, karanlıklar bir anlık;
Akıllar tutulunca, başlar büyük karanlık. (Cengiz Numanoğlu)
 

Doğruyu istiyorsan, eğriye bakma sakın;
Üç günlük dünya için, kendini yakma sakın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Cenneti kim dilerse; kalp gözünü açmalı,
sayısız nimetlere, nankörlükten kaçmalı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Cennet müjdesidir şu ki kelam;
Biri “şükür”, biri “sabır”, vesselam. (Cengiz Numanoğlu)
 

Selamet istiyenler ayetlerden kaçmasın
Hele ki vesvesenin kapısını açmasın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Olmasaydı Allah'ın, lütuf ve merhameti;
Hiç kimse bulamazdı yeryüzünde rahmeti. (Cengiz Numanoğlu)
 

Vesveseler tuzaktır, kimse etmesin meyil;
Bir nefes sonrasını, Allah bilir, kul değil. (Cengiz Numanoğlu)
 

Mutluluk isteyenler; vesveseden kaçmalı,
Kur'ân denizlerinde, her gün yelken açmalı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Güzel insan odur ki; Kur’ân ile barışır,
Şan, şöhret, makam değil, Allah için yarışır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Emellere kavuşmak, herkeste ortak payda;
Emelin temelinde, ahlak yoksa ne fayda ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Paylaşmak, her insanın mânevî gıdasıdır;
Nefsâni paylaşımlar, insanın iflâsıdır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kim ki ; Ölmeden önce, ölüm ile yüzleşir,
Bilsin ki; cennetlerin Sahibiyle sözleşir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah, tüm kâinata, hükmünü duyurandır,
Kâinatın yasası, haşre kadar Kur’ân’dır. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsana, başkasını yargılamak kolaydır.
Kendini yargılamak, inanılmaz olaydır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Herşeyin çâresi var, çâresizliğin bile,
Yeter ki; "Hasbunallah", yürekten gelsin dile. (Cengiz Numanoğlu)
 

Tarih, sana kaç bin yıl, ömür biçerse biçsin;
Zaman denizlerinde, sen yine de bir hiçsin. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sen açtıkça o beden, nice nefsi dürtecek;
Aç leydi aç ! Nasılsa, bir gün toprak örtecek.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bunca yıldır, boş bakarsın, bu pazardan mezara;
İbret için bir kere de; mezardan bak pazara. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kâinatı okursan; nice dersler alırsın,
Allah’ın kudretine, hayran olur kalırsın.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân merceğini kalbine taksın;
Mûcize arayan, kendine baksın.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân’ın sözü kaldı, özünü yasakladık,
Sözünü de, yaldızlı kılıflarda sakladık.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytan denen virüsler, mutasyona bürünür,
Ancak Kur’ân denilen mikroskopta görünür. (Cengiz Numanoğlu)
 

Öncelikle kalbini, takvâ ile kurgula;
Daha sonra herşeyi, korkusuzca sorgula. (Cengiz Numanoğlu)
 

Her rüzgara eğilen, alışır, dik duramaz;
Rezil-rüsvâ olsa da, nefsine gem vuramaz. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan olmak, bilincin, bilincinde olmaktır,
Her hücresi Allah’a teşekkürle dolmaktır. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan olmak; yarayı, adâletle sarmaktır;
Kendini yargılarken, kılı kırka yarmaktır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünyayı amaç bilmek, şirke varan gaflettir;
Oysa dünya bir araç, amaçsa ahirettir… (Cengiz Numanoğlu)
 

Kibir, her kıvılcımı, bir yangına döndürür;
Onu ancak, tevâzu denizleri söndürür.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şeytan, her vesveseyi, bir yangına döndürür;
Onu ancak Allah’a sığınanlar söndürür. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ümitsizlik haramdır, karamsarlığı bırak;
Kıyamet kopuyorken, sen fidan dikmeye bak. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şiir var; mezedir meyhanelerde,
Şiir var; devâdır belki de derde. (Cengiz Numanoğlu)
 

Şiirde şuûr varsa, insanı uyandırır;
şiirde şuûr yoksa, seraplara daldırır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah diyen şaire, mânevî gözler gerek;
Damladaki deryayı, anlatan sözler gerek.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Müslümanlar, bir türlü iflâh olmuyor, neden?
Çünkü: haberleri yok, eûzu besmeleden. (Cengiz Numanoğlu)
 

Dengenin engelidir, şeytanların çengeli,
Eûzu besmeledir, çengellerin engeli..  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu bilmeden, kendini ilâh görür;
Oysa İlâh’ı bilse, alnı secdede çürür. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yeter ki, bir günahkâr, Allah’tan af dilesin;
Tevbenin silmediği, günah yoktur.. Bilesin.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’a isyândır, duânın terki;
Namaz ve sabırla, iste yeter ki.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sabır çöllerinde, açan gülleri;
Soldurmaz Allah'ın rahmet selleri. (Cengiz Numanoğlu)
 

Aklı selim, fikrini, fikirlerle savunur,
Aklı elîm tekmeyle, yumruklarla avunur. (Cengiz Numanoğlu)
 

Korkutmuşlar..“irticâ” diye diye bizleri;
Böylece ne din kalmış, ne ahlâkın izleri. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlar düşünürler, asla haram yemezler,
Elbette ki hayvanlar, bunu düşünemezler.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne sadaka, ne zekât, ne verdiğin yemekler;
Başa kakarsan eğer, boşa çıkar emekler.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hâlâ doyurmuyorsa, seni bu servet bile;
Üzülme.. Doyacaksın, bir avuç toprak ile.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Fakirlerin çokluğu, zenginlerin tokluğu:
Bu izdivaçtan doğdu, insanlığın yokluğu.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüzün dünyası, taşıyamaz bu kiri;
Çünkü nice zenginler, mânevîyat fakiri.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İsrafa teşvik etmek, şeytanların işidir;
Bil ki; israf edenler, şeytanın kardeşidir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Geçim sıkıntısını, kaderine yükleme;
Sende bu israf varken, bereketi bekleme ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah servet sırrını, kullarına duyurdu;
“Nimetlere şükredin, artırayım” buyurdu.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu, bir ömür, nefsi ile yüzleşir;
Nefsini öldürenler, ancak ölümsüzleşir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Silahlar konuşunca; kan kusar, nefret kusar,
Kalemler konuşunca; bütün silahlar susar.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Korkulardan korkanı, korkular er geç bulur;
Ancak Allah’tan korkan, korkulardan kurtulur.(Cengiz Numanoğlu)
 

Ne tıbbî mûcizeler, ne estetik savaşlar;
İnsanda ölümsüzlük, ancak ölümle başlar.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yaşlananlar boş yere estetiğe tâliptir;
Çünkü bütün maçlarda, yerçekimi gâliptir. (Cengiz Numanoğlu)
 

"Akıl" artı "duygu", eşittir : "insan",
"İnsan" artı "irfan", eşittir : "ihsan".  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hâlis fitre filtredir; serveti arındırır,
Hâlis niyet diyettir; cennetler barındırır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Engel; ne göz, ne kulak, ne bacak, ne de kolda;
Gönüllere engel yok, Allah’a giden yolda. (Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüzde meskenler, canlı cesetle dolmuş;
Bu dikey mezarlığın adı "apartman" olmuş. (Cengiz Numanoğlu)
 

"Hayvan" sözü sanma ki; çok kötü bir sıfattır,
Öyle insanlar var ki; onlara iltifattır.    (Cengiz Numanoğlu)
 

Ahlâk otobanında, kırmızıda duranlar;
Sabrın selâmetini, yeşil yanınca anlar...  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki sen aşmadıkça bencilliğin bendini;
Göremezsin.. O Kur'ân aynasında kendini.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sanma ki; zorbalıkla yolumdan döneceğim;
Ben Kur’ân’la doğmuşum, Kur’ân’la öleceğim.
(Cengiz Numanoğlu)
 

Gizli kibir, gizli şirk, sanma sana uzaktır;
Her yerde, her nefeste, her adımda tuzaktır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sen kendini gerçekten, istiyorsan tanımak,
Duvar aynası değil, Kur’ân aynasına bak.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Uzaklaş ! Kibirden, kinden, hasetten;
Yoksa farkın kalmaz, canlı cesetten.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah’ın rızâsı, değilse gâye;
Malın, mülkün, eşin, dostun hikâye.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Faydası varsa eğer, etmeli istişâre;
Faydası yoksa yoktur, susmaktan başka çâre. (Cengiz Numanoğlu)
 

‘‘Ben insanım’’ demekle, insan insan olaydı;
Hayvanlardan ayırmak, ne kadar da kolaydı. (Cengiz Numanoğlu)
 

‘‘Müslümanım’’ demekle, insan mü’min olaydı,
Cennet vizesi almak, ne kadar da kolaydı.  (Cengiz Numanoğlu)
 

“Kalbim temiz” demekle, kalpler temiz olaydı,
“Çağdaşların”, kabirde işleri çok kolaydı.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İşte Kur’ân apaçık, işte akıl, işte sen;
Kalır mıydı bu gaflet, eğer ki sen istesen ? (Cengiz Numanoğlu)
 

Yer verme kalbinde, başka bir aşka;
Hepsi boş.. İlâhî rızâdan başka.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne sarıl ne kucaklaş, ne darıl ne uzaklaş,
İnsanoğlu nankördür, ona dikkatli yaklaş. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne şan, şöhret, îtibar, ne bir erdem, ne vakar;
Görmedim bir yücelik; haddini bilmek kadar. (Cengiz Numanoğlu)
 

Sahtekârlık var ise, bir insanın kanında;
Alçaklar yüksek kalır, o insanın yanında.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Yoksa eğer kişinin, kendisine saygısı,
Ne utanması vardır, ne haysiyet kaygısı.  (Cengiz Numanoğlu
 

İnsanları hayâdan, haysiyetten soydular;
Yazık ki bu cinnetin, adını “aşk” koydular. (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice ölümsüz aşklar bekliyorken Cennette,
Hayret ki, insanoğlu, aşk arıyor cinnette. (Cengiz Numanoğlu)
 

Eş seçerken zarf değil, önce mazrûfa bakın;
Allah korkusu yoksa, başlamadan bırakın.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Cennet seni bekliyor.. Bu dünyada boş durma;
O doyumsuz nefsinin, dâvetine koşturma.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki; Allah her şeyi, senin için yarattı,
Düşündün mü ey insan ! Seni niçin yarattı? (Cengiz Numanoğlu)
 

Her kim öğrenirse, günde bir âyet;
Verir cehâlete, zulme nihâyet.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Her kim öğrenirse, günde bir âyet;
Onda ne kin kalır, ne de cehâlet.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünya hayatı yalan, gerçek hayatsa yakın,
Sevinçte ve kederde, haddini aşma sakın.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İlmine hiç güvenme; derya olsan nâfile.
Deryaları kirletir, bir damla kibir bile...  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne şan, şöhret, ne saray, ne saltanat, ne para;
Mutluluk istiyorsan, onu İslâm’da ara !  (Cengiz Numanoğlu)
 

Gerçeği arıyorsan, ayağın yere bassın,
Onu İslâm dışında, vallâhi bulamazsın..  (Cengiz Numanoğlu)
 

Gaflet içinde gördüm, nice canlı cesedi ;
Câhillerden beterdi, âlimlerin hasedi.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hırs perdesi varsa, insan gözünde ;
İbreti görür mü, kefen bezinde ? (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan güzelliği, ne göz, ne kaşta;
Gönül gözlerinden döktüğü yaşta.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey zenginler ! Serveti âyetlerle dokuyun,
Bakara'dan iki yüz altmış bir'i okuyun.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bu dünyanın gülleri, dikeniyle güzeldir,
Dikensiz güller ancak, cennetlere özeldir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Malın, mülkün, şöhretin, dünyada her şeyin var;
Ya dünyadan Rabb'ine götürecek neyin var? (Cengiz Numanoğlu)
 

Hakk'a kulluk yarışıdır bu yarış,
Sen, sen ol da artık.. Kur'ân'la barış. (Cengiz Numanoğlu)
 

Yoktur.. Amelinde Kur'ân'dan eser,
Hayret ki bu insan, "müslümanım" der. (Cengiz Numanoğlu)
 

Mümin düşmanıdır, şeytandan beter,
Hayret ki bu insan, "müslümanım" der. (Cengiz Numanoğlu)
 

O gâfil nefsine, haddini bildir;
Vallâhi Cehennem, şaka değildir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey müslüman ! Mü’min mi, yoksa münâfık mısın?
“Ve iyyake nestaîn” sözüne sâdık mısın?  (Cengiz Numanoğlu)
 

"Lâ ilahe illallah" diyenler sözde çoktur;
Ne yazık ki çoğunun şirkten haberi yoktur.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne şirkten vazgeçiyor, ne totemden, ne puttan;
Kurtuluş dileniyor, türbedeki çaputtan.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice insan Kur’ân’ı anlamadan okuyor,
Cehâlet tezgahında, hurâfeler dokuyor. (Cengiz Numanoğlu
 

Günümüzde âdetler, âyetlerle yarıştı;
Bu yüzden Hak ve bâtıl, birbirine karıştı. (Cengiz Numanoğlu)
 

"Ya Hak söyle ya sus" buyurdu Resul,
Demek ki her insan, dilinden mesul.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hiç endişe etme, cennet senindir;
Yeter ki; Kur’ân’ı kalbine indir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân denge çubuğu.. Hiç düşürme elinden,
Çünkü onsuz geçilmez, ince hayat telinden.. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bir avuç kara toprak, üç metre kefen için,
Cehenneme bu kadar ısrarla talep niçin ? (Cengiz Numanoğlu)
 

Gönül gözü görmeyen, can gözünü neylesin,
Dünyada dönmeyen dil, mahşerde ne söylesin?
(Cengiz Numanoğlu)
 

Uyan artık ey insan! Sen bir ilâh değilsin;
O kibirli dik başın, secdelere eğilsin.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Secde yoksa eğer, bil ki bedende;
Bir gizli kibir var, ille de sende.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Baş eğerken emrine, bu kâinat, bu mizân;
Nasıl olur da Sana, secde etmez bir insan ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Yetmiyor kudretine, hiç bir söz, hiçbir lisan;
Nasıl olur da Sana, secde etmez bir insan ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Uyan artık ey insan ! Yetmez mi bunca zillet ?
Kaderinde yazmıyor.. Bu kokuşma, bu illet.
Önyargılı infazlar, boğuyor vicdânını,
Bu "çağdaş" cehâletten, kurtar şu irfânını. (Cengiz Numanoğlu
 

Mühürlenen bir kalbi, kullar asla açamaz.
Önyargılı zâlimler, SON YARGIdan kaçamaz.
Unutma ki; ön yargı, şeytânî bir tuzaktır,
SON YARGIdan korkanlar, önyargıdan uzaktır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Söyle ey insanoğlu ! Bu kaçışın nereye ?
Eğlenmeye gelmedin, bil ki bu yerküreye.
Sınav çoktan başladı, hiç güvenme süreye;
Ömür sandığın gibi, fazla uzun değildir;
Uyanmak isteyene, kısacık bir mehildir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İrfânın göstergesi, ne sûret ne sîrettir;
İnsanı insan yapan, ille de basîrettir. (Cengiz Numanoğlu)
 

Nice gaflet duvarları örmüşüz;
Hoşları boş, boşları hoş görmüşüz. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne hazda haz buldum, ne azda çokta;
Sonunda, Allah’a sığındım.. NOKTA.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Sâkin ol.. Öfkeni tut.. İnsanlarla dalaşma,
Hele ki; bir insanda, kibir varsa bulaşma ! (Cengiz Numanoğlu)
 

Varsa ki, bir insanda, alışkanlık körlüğü;
Bekleyin o kişiden, her türlü nankörlüğü. (Cengiz Numanoğlu)
 

Göz değil, gönüldedir bir insanın körlüğü,
Bil ki; gönül körlüğü, körükler nankörlüğü. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey insan! Kalbindeki şu gafleti sil artık,
Nîmetler denizinde, yüzdüğünü bil artık.
Yoksa, firavun gibi, kibirde boğulursun,
Allah’ın rahmetinden, ebedî kovulursun. (Cengiz Numanoğlu)
 

Doğru söze gerekmez fazla kelam,
Allah bonkör, kullar nankör vesselam.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne servet, ne şöhretin, takvâda payı vardır;
İnsan ancak Allah'a yaklaştığı kadardır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanoğlu yedikçe nefsinin sillesini,
Duymaz oldu Kurân’ın o haykıran sesini. (Cengiz Numanoğlu)
 

Elbette ki şeytanın bir üstünlüğü vardır,
O üstünlük; insanın ahmaklığı kadardır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kur’ân; tüm insanlığın, ihyâsı için vardır,
Selâmet kapısında, tek Altın Anahtardır.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey Cennet Kapısında, af bekleyen günahkâr !
Kur'ân'dır.. O kapıyı açacak tek anahtar.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ölüler der geçeriz, kefeni her giyene;
Oysa onlar konuşur, durup da dinleyene.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Dünyadaki secdeler, âhirette azıktır;
Buna rağmen mahşerde, aç kalana yazıktır. (Cengiz Numanoğlu)
 

Namaz borcu ödenmez, bil ki çekle, senetle;
Büyük icrâ gelmeden, hesapları denetle.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Açıldıkça insanın Kur’ân ile arası;
Kapanmaz yeryüzünde, bu insanlık yarası.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Ne mutlu gözündeki çapakları silene;
Kâinatta her âyet, hidâyettir bilene.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Allah için düşün, Allah için koş;
Vallahi, Billahi, gerisi bomboş.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Görüneni görürsen, görünmeyen görünür
Bil ki; Allah yolunda kalp gözüyle yürünür.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kim, Kur’ân merceğini, kalp gözüne takarsa;
Allah’ı görecektir.. Her nereye bakarsa..  (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlar zâlimleşti, Hakk yolundan sapalı;
Kuran apaçık amma, insanoğlu kapalı.   (Cengiz Numanoğlu)
 

Günümüz, bir fitnenin yayıldığı bir gündür;
Oysa Kur’ân ve Resûl, ayrılmaz bir bütündür. (Cengiz Numanoğlu)
 

Kâinat ve kurân’da, var olan her âyeti;
Kim ibretle okursa, kazanır hidâyeti.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Hidâyet hırkasını, Kur’ân ile dokuyun,
Meselâ Câsiye’yi, tekrar tekrar okuyun. (Cengiz Numanoğlu) 
 

Bire karşı yedi yüz kazandıran ticaret;
BAKARA’da iki yüz altmış birinci âyet. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsan, namaz kılarken, kalp gözünü açmalı;
Mâun Suresindeki günahlardan kaçmalı. (Cengiz Numanoğlu)
 

Tefrikalar İslâm’a, nice fitne ekiyor;
ENÂM yüz elli dokuz, buna dikkat çekiyor. (Cengiz Numanoğlu)
 

Ey kibirli insanlar! Bu gafleti bırakın;
Lütfen HACC Suresinde, yetmiş üçe bir bakın.(Cengiz Numanoğlu)
 

Ey günahkar insanlar! Ümit kesmeyin sakın; 
Lütfen ZÜMER Suresi, elli üçe bir bakın. (Cengiz Numanoğlu)
 

BAKARA yüz doksan bir ve iki yüz on yedi;
Fitneye, katilden de büyük vebal yükledi. (Cengiz Numanoğlu)
 

Fitnenin dehşetinden, gâfil olmayın sakın;
Lütfen ENFÂL Suresi, yirmi beşe bir bakın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Tefrikalar yüzünden, küfre batmayın sakın;
Lütfen SÂD Suresinde, ilk âyetlere bakın. (Cengiz Numanoğlu)
 

Apaçıktır, NİSÂ’da, yüz kırk yedinci âyet;
Şükürsüz yaşamaya, verin artık nihâyet. (Cengiz Numanoğlu)
 

Mühürlü insanlara, sinirlenmeyin sakın;
Lütfen En’âm Suresi, yüz on bire bir bakın. (Cengiz Numanoğlu)
 

İBRAHİM Suresinde, yirmi ikinci âyet;
Düşünen bir insana, ne büyük bir hidâyet. (Cengiz Numanoğlu)
 

MUHAMMED Sûresinde, otuz altıncı âyet;
Bu dünya gafletine, verdiriyor nihâyet. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlık teslim oldu, nefretlere, kinlere;
Yâ Rabbî ! Metânet ver, düşünen beyinlere.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Gâfiller savruldular, şeytanın kollarına,
Allah’ım ! Yardım eyle, düşünen kullarına.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Kendini kaptırırsan, çâresizlik çarkına;
O en büyük ÇÂRE’nin, varamazsın farkına. (Cengiz Numanoğlu)
 

Mala, mülke, şöhrete, insanda meyil çoktur;
Oysa dünyada herşey, bugün var, yarın yoktur.
(Cengiz Numanoğlu)

Selâmet istiyorsan, kalbi Hakk’a kenetle;
Vicdan ve ahlâkını, Kur’ân ile denetle. (Cengiz Numanoğlu)
 

Bu hayat; Allah için, yarıştıkça güzeldir,
Dünya ile âhiret, barıştıkça güzeldir.  (Cengiz Numanoğlu)
 

Bil ki; Allah yolunda, boşa gitmez emekler;
Cennet, boş duran değil, koşturanları bekler. (Cengiz Numanoğlu)
 

Süslü sözler gitse de, insanların hoşuna;
Gerçeği anlatmayan, bütün sözler boşuna. (Cengiz Numanoğlu)
 

İnsanlara öğüt ver, almayanı horlama,
Baktın ki açılmıyor, o kapıyı zorlama..  (Cengiz Numanoğlu)
 

Benim olsa bu dünya, kurtuluşa çözüm yok.
Bir duâ bekliyorum, başka şeyde gözüm yok. (Cengiz Numanoğlu)
 

Numanoğlu bir fâni, şânı şöhreti n’etsin?
Yeter ki o verilen, nefesleri hak etsin.
Karınca kararınca, bir gayreti var ise;
Mahşerde imdâdına, Allah rızâsı yetsin. Âmin !