|
|
|
Dinleyin ey insanlar ! Benim adım adâlet, Yeryüzünde her zulme, ettiniz beni âlet. "Ahlâk" diyen herkese , vahşetle kükrediniz, Çağdaşlığı, şehvetin üstüne yüklediniz. Yeryüzünde saltanat kurdunuz cübbelerle, Kutsala harb açtınız, o zorba züppelerle. Kibir bataklığında, vehimlere daldınız; O fosil beyninizi, tartışılmaz kıldınız. Dinleyin ey insanlar ! Benim adım adâlet, Sayenizde hukuku, teslim aldı cehâlet. O çirkin çehrenize, beni maske yaptınız; Firavunlar misâli, kendinize taptınız. Sandınız ki adâlet; kedi-fare oyunu; Kudurmuş kurtlar gibi, katlettiniz koyunu. Bu oyun, tutsa bile, şimdilik bu pazarda, Bilin ki; her oyunun, rövanşı var mezarda. Dinleyin ey insanlar! Benim adım adâlet, Ancak benimle vardır, bir insanda asâlet. Ebediyyen haktadır, hukuktadır üstünlük, Unutmayın ki; zulmün, ömrü ancak bir günlük! Cengiz Numanoğlu (1997) |
